Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Βιβλιο επισκεπτων

Ο καιρός

SOCIAL NETWORK

Αναγνώστες

Blog Archive

Καλώς ήρθατε στο προσωπικό μου blog

Αυτό το blog δημιουργήθηκε τόσο για να εκφράσω τις απόψεις μου σε διάφορα θέματα όσο και να γίνει ένας διάλογος πάνω σε αυτές απο όλους εσάς.
Κυριακή 30 Μαρτίου 2008



Σήμερα είχα τη χαρά και την τιμή να παρευρεθώ στο Κιλελέρ, στην εκδήλωση που γίνεται κάθε χρόνο στη μνήμη όλων εκείνων των αγροτών που αμφισβήτησαν το κατεστημένο και με το αίμα τους διεκδίκησαν και κέρδισαν μια χούφτα γης γι' αυτούς και τις οικογένειες τους.
Μέχρι την εξέγερση οι τσιφλικάδες του θεσσαλικού κάμπου είχαν συγκεντρώσει μεγάλη οικονομική και πολιτική δύναμη ενώ οι κολίγοι δουλεύανε πραγματικά για ψίχουλα. Το αγροτικό ζήτημα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις μιας και οι αγρότες ασφυκτιούσαν κάτω απο το ζυγό των τσιφλικάδων. Ο πρώτος νεκρός της μάχης κατά των τσιφλικάδων ήτανε ο διαφωτιστής, ιδεολόγος και αγωνιστής Μαρίνος Αντύπας ο οποίος άρχισε να διδάσκει ανθρώπινα δικαιώματα στους αγρότες και ουσιαστικά να ανάβει την φλόγα της εξέγερσης. Παρ' όλα αυτά οι τσιφλικάδες είδαν την δράση του με κακό μάτι και έτσι τον δολοφόνησαν στις 9 Μαρτίου του 1907. Αυτό ήτανε όμως το έναυσμα για μεγαλύτερη κινητοποίηση αφού ο Αντύπας είχε κερδίσει τις καρδιές των καταπιεσμένων αγροτών.
Ένα απόσπασμα απο το τελευταίο του άρθρο "Τί είμαι" :
"Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα".

Πραγματικά νιώθω δέος μπροστά σε αυτό που πέτυχαν ενωμένοι αυτοί αγρότες, σπάζοντας τα στεγανά και πετυχαίνοντας πολλά απο αυτά που απολαμβάνουμε σήμερα. Τους χρωστάμε πολλά και φυσικά με μια εκδήλωση προς τη μνήμη τους δεν φτάνει. Και σήμερα υπάρχουν προβλήματα τα οποία απαιτούν λύσεις. Και σήμερα πρέπει να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Σαφώς και οι συνθήκες και οι διεκδικήσεις δεν είναι οι ίδιες αλλα πρέπει με αγώνες και "θυσίες" να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον με αξίες, ένα μέλλον που μας αξίζει.
Η εξέγερση του Κιλελέρ πρέπει να μας εμπνέει και να μας δίνει δύναμη να τολμήσουμε και εμεις τις ρίξεις με ότι μας καταπιέζει. Τίποτα δεν χαρίζεται αλλα αποκτιέται με αγώνες.

Add To Facebook Add To Twitter Add To Yahoo Add To Reddit Fav This With Technorati Add To Del.icio.us Digg This Stumble This

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Δημήτρη.
Το κείμενό σου είναι καταπληκτικό και από άποψη λόγου και από άποψη ουσίας. Είναι ζουμερό, κατατοπιστικό και επίκαιρο και σήμερα. Διότι και σήμερα υπάρχουν τσιφλικάδες!!!

Δημήτρης Ζιούζιος είπε...

Το κακό είναι πως υπάρχουν τσιφλικάδες παντού, με άλλες μορφές οι οποίοι δεν γίνονται αντιληπτοι. Έτσι έχουμε τσιφλικάδες στο εμπόριο και τις επιχειρήσεις,στα πανεπιστήμια, ακόμη και στα ίδια τα κόμματα !!! Αντίσταση και αγώνα για να πάμε μπροστά

Ανώνυμος είπε...

Ήμουν κι εγώ στο Κιλελέρ. Το κείμενό σου είναι φόρος τιμής σ'αυτούς πο αγωνίστηκαν με πάθος για τα ιδανικά τους. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας μας κάνει καμιά φορά να ξεχνάμε ότι χρειάζεται διαρκής αγώνας για να αμβλυνθούν οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και ανιδιοτέλεια στους σκοπούς μας...