Σήμερα έμαθα και ακόμη ένα εργατικό ατύχημα στα ορυχεία της ΔΕΗ Α.Ε. . Ένας φίλος μου (που δουλεύει στα 6μηνα) κόντεψε να χάσει το πόδι απο ακατάλληλο εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούσε. Ευτυχώς την γλίτωσε με 24 ράμματα (!!!) και μια μεγάλη ουλή που δεν θα κλείσει ποτέ όπως λένε οι γιατροί. Να σημειωθεί οτι απο το ίδιο εργαλείο υπήρξαν και άλλα εργατικά ατυχήματα και αυτό που είπαν οι προϊσταμενοι ήταν πως πρέπει να το αντικαταστήσουν !!!! Έλεος !!! Δηλαδή θα πρέπει να χαθούν ανθρώπινες ζωές για να γίνει κάτι σωστά; Που είναι η μέριμνα για τον εργάτη; Όλα θυσιάζονται και πολτοποιούνται στο βωμό τους κέρδους και της εντατικοποίησης της παραγωγής; Οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι αναλώσιμες !!!

Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τόσο τα εργατικά ατυχήματα όσο και η βάρβαρες καταστολές των καταλήψεων ή διαδηλώσεων, θα πρέπει να μας προβληματίζουν έντονα και κυρίως εμάς τους νέους που θα τα βρούμε μπροστά μας. Γυρίζουμε πίσω... Τίποτα πλέον δεν είναι κεκτημένο. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε να χτυπήσει την πόρτα μας ή να το δούμε στον δικό μας στενό οικογενειακό κύκλο οτι κάτι δεν πάει καλά. Θα πρέπει να αλληλοβοηθηθούμε ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Όπως έχει δείξει και η ιστορία ότι ξεκινάει απο έναν κλάδο μπορεί ευκολότερα να πάει και στον άλλον και να συνεχίσει έτσι σαν αλυσιδωτή αντίδραση. Τότε όμως θα είναι αργά να αντιδράσουμε. Πρέπει να δούμε τα προβλήματα όλων των κλάδων και να κατακτήσουμε ξανά όλα αυτά τα οποία θα πρέπει να έχουμε για να εργαστούμε καλύτερα. Να εργαστούμε καλύτερα όχι μονο για εμάς αλλα και για το καλό των επιχειρήσεων. Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή αλλα και η μηχανή χρειάζεται ξεκούραση. Έτσι ένας εργάτης δουλεύει αποδοτικότερα στο 8ωρο, μέσα σε ένα περιβάλλον που νιώθει όμορφα και έτσι ταυτόχρονα αποδίδει περισσότερο.

Εμεις οι νέοι πρέπει να δώσουμε τον δικό μας αγώνα κατά της ανεργίας. της ακρίβειας, της εκμετάλλευσης και οι μεγαλύτεροι ηλικιακά να μας συμπαρασταθούν σε αυτόν τον αγώνα.