Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Βιβλιο επισκεπτων
SOCIAL NETWORK
Εγγραφή στο
Αναρτήσεις
Σχόλια
Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
Παρασκευή, Απριλίου 30, 2010 | 
Αναρτήθηκε από
Δημήτρης Ζιούζιος
"Κάθε πέρσι και καλύτερα", αυτό συνηθίσαμε να ακούμε οι άνθρωποι της γενιάς μου καθώς μεγαλώναμε. "Κατάργηση του 8ώρου", "δεν θα πάρουμε ποτέ σύνταξη", "χειρότερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας" είναι μερικές απο τις φράσεις που όλοι μας ακούσαμε και είπαμε. Δικαιώματα που κάποιοι συνάνθρωποι μας κατάφεραν να τα κατακτήσουν μετά απο αγώνες, δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους, σήμερα δείχνουν να πηγαίνουν χαμένα. Χάνονται καθημερινά στο βωμό του κέρδους και του εγωισμού που σήμερα μας πλημμυρίζει, μιας και οι λέξεις αλληλεγγύη, εθελοντισμός, συντροφικότητα είναι πλέον άγνωστες και πολλοί που τις χρησιμοποιούν ή όντως προσπαθούν για την υλοποίηση αυτών χαρακτηρίζονται ως "γραφικοί".
Όλοι δυστυχώς φαίνεται να γνώριζαν το τι θα συνέβαινε, ίσως όμως να μην περίμεναν πως θα ερχόταν τόσο γρήγορα. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, σε μια κατάσταση που μόνο το καπιταλιστικό σύστημα θα μπορούσε να μας φέρει. Ένα σύστημα το οποίο εχει ένα θεό και μια πατρίδα : το χρήμα. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε μέχρι σήμερα μέσα σε αυτό το σύστημα (το οποίο είναι παγκόσμιο) να το προσαρμόσουμε στα δικά μας μέτρα και σταθμά, αλλα απεναντίας προσαρμοστήκαμε εμείς σε αυτό.
Παρ' ολο που η κατάσταση είναι δύσκολη, παρ' όλο που το μέλλον φαντάζει γκρίζο και θολό, δεν υπάρχει τέρμα, αλλα στάσεις για επαναπροσαντολισμό και αφετηρία για μια νέα αρχή. Οι καιροί έχουν αλλάξει όπως και οι συνήθειες μας και οι ανάγκες μας, η κοινωνία μας έχει προχωρήσει μπροστά γι αυτό είναι εγκληματικό να γυρίσουμε πίσω. Λέμε όχι στον εργασιακό μεσαίωνα και ταυτόχρονα συμβάλλουμε ο καθένας ατομικά και συλλογικά στην δημιουργία ενός δημόσιου τομέα που προσφέρει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας στον πολίτη, παράγει και είναι αποδοτικός, αλλά και έναν ιδιωτικό τομέα ανταγωνιστικό στις αγορές.
Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να συμβούν χωρίς να υπάρχουν νέοι άνθρωποι στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Δεν μπορούν άλλοι να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς ! Η δήθεν δικαιολογία του νεαρού της ηλικίας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται, μιας και γνωρίζουμε πολύ καλά πως πολλοί απο αυτούς που το υποστηρίζουν, ήτανε σε θέσεις ευθύνης απο πολύ μικρή ηλικία. Σήμερα που οι νέοι έχουν περισσότερες γνώσεις, χειρίζονται και κατανοούν πολύ καλύτερα τη νέα τεχνολογία, που ένιωσαν στο πετσί τους τη νωθρότητα και τον ατελέσφορο δημόσιο τομέα. Αυτοί είναι "ανίκανοι" να συμμετέχουν ενεργά;
Για να επιτευχθεί όμως ο στόχος χρειάζονται αγώνες, τίποτα δεν χαρίζεται. Η πρωτομαγιά αποτελεί όσο ποτέ άλλοτε για τη νέα γενιά, τη δική μας γενιά, μια μέρα περισυλλογής για δράση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
δεν το εχετε πιασει καλα! τα παιρνουμενατουσ τα δωσουμε πισω για τοκους! οταν δεν πληρωνεις και κεφαλαιο αυτο παραμενει. και οι θυσιες για να δανειστουμε οχι να ξεχρεωνουμε! ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ
Το δάνειο το χρειαζόμαστε για να το αξιοποιήσουμε ως μοχλό ανάπτυξης. Δεν γίνεται με το δάνειο να ξεχρεώσουμε.
Δημοσίευση σχολίου