Πολύ καλά τα γράφεις Θόδωρε. Δυστυχώς, μόνο όταν έχουμε ανάγκη για αίμα σκεφτόμαστε τον σύλλογο εθελοντών αιμοδοτών. Εμείς κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια για να βοηθήσουμε δίνοντας αίμα 2-3 φορές το χρόνο για όποιον το έχει ανάγκη. Παρ' ολα αυτά οι φιάλες που συγκεντρώνουμε δεν αρκούν για όλους. Γι αυτό πρέπει σήμερα κιόλας να γίνουμε όλοι ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ, ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ.

Διαβάστε παρακάτω:

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010 από τις 09:30 το πρωί το τηλέφωνο χτυπάει συνέχεια για Αίμα 15 Μονάδες για ένα περιστατικό, σε λίγο Πέντε Μονάδες για άλλο, τρις Μονάδες για έκτακτο περιστατικό από μια υπηρεσία, μία μονάδα για ορθοπεδικό θέμα, δύο μονάδες για προγραμματισμένη επέμβαση και είναι μόλις Μια η ώρα δεν αντέχω την πίεση και καλώς ή κακώς αντιδρώ με αυτό το κείμενο.

Όλοι απευθύνονται στο Σύλλογο να καλυφθούν από Αίμα, το που θα βρεθεί αυτό το Αίμα δυστυχώς δεν προβληματίζει πολλούς και φαντασθείτε τον Σύλλογο να δίνει εντολές Λογιστικής κάλυψης των υποχρεώσεων των ασθενών, το Νοσοκομείο όμως πως θα αντεπεξέλθει με άδεια ψυγεία; Πως θα βρούμε μια λύση να δίνουμε 1.000 Μονάδες Αίμα και αυτές να γίνονται 8.000, 10.000 και να βολευόμαστε όλοι; Ή ακόμη καλύτερα να ανοίγουμε μια κάνουλα και να γεμίζουμε ασκούς Αίματος; Πότε θα μάθουμε επιτέλους ότι για να δικαιούσαι κάτι πρέπει και να προσφέρεις;

Πότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι αίμα, δεν παράγει κανένα εργοστάσιο παρά μόνο το Ανθρώπινο Σώμα; Ας δείξουμε ότι είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.