Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη δημιουργία του Ισραηλινού κράτους. 70 χρόνια προσφυγιάς για τον Παλαιστινιακό λαού. Σήμερα ολόκληρη η υφήλιος παρακολουθεί έντρομη σφαγές αμάχων Παλαιστινίων, καταδικάζοντας την υπερβολική χρήση βίας των Ισραηλινών. Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες, αυτά δεν συνέβησαν από την μια στιγμή στην άλλη, ούτε γίνονται για πρώτη φορά στη λωρίδα της Γάζας.

Δυστυχώς η διεθνής κοινότητα κάνει πως δεν βλέπει τον συνεχόμενο εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και την ραγδαία ανάπτυξη Ισραηλινών αποικισμών. Ολόκληρες πολιτείες χτίζονται μέσα σε λίγους μήνες και οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να χάσουν τη γη τους αφού τους απαγορεύεται η πρόσβαση στην ευρύτερη περιοχή. Οι αυθαίρετες συλλήψεις, οι διοικητικές κρατήσεις καθώς και ο περιορισμός της κίνησης μιας και απαγορεύεται οι Παλαιστίνιοι να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένους δρόμους, αποτελούν ένα καθημερινό φαινόμενο. Τέλος, για να μπορέσει κάποιος Παλαιστίνιος να χτίσει ή να επισκευάσει το σπίτι του θα πρέπει να πάρει άδεια από τις Ισραηλινές αρχές. Μόνο το 6% των αιτημάτων γίνεται αποδεκτό. Αυτός είναι ένας ακόμη «πλάγιος τρόπος» πίεσης ώστε να φύγουν οι Παλαιστίνιοι από την πατρογονική τους εστία.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή έχουν την σφραγίδα του Ντόναλντ Τραμπ που συνεχώς προκαλεί το κοινό αίσθημα τόσο με τις δηλώσεις του υπέρ του Ισραήλ όσο και με τις πράξεις του, όπως τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Η συγκεκριμένη απόφαση αντίκειται προς την διεθνή συναίνεση που έχει αποφασιστεί και κατά τη οποία οι πρεσβείες δεν θα πρέπει να εγκατασταθούν στην Ιερουσαλήμ προτού υπάρξει διευθέτηση του ζητήματος. Άσχετα με τις δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων, το μόνο σίγουρο είναι πως ρίξανε και άλλο λάδι στη φωτιά, με δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η ίδρυση του Παλαιστινιακού κράτους για την ειρήνη στην περιοχή.

Εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά από προσφυγιά, γνωρίζουμε πολύ καλά το αίσθημα να νιώθεις ξένος και ανεπιθύμητος στον δικό σου τόπο. Η αλληλεγγύη σε έναν λαό που εδώ και 70 χρόνια καταπιέζεται και πολεμά για μια θέση στον ήλιο, είναι το όπλο μας.

Σ' αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Ο δισταγμός του Απρίλη
Η μυρωδιά του ψωμιού την αυγή
Αυτά που λένε οι γυναίκες για τους άντρες
Τα γραπτά του Αισχύλου
Η αρχή του έρωτα
Το χορτάρι πάνω σε μια πέτρα
Μητέρες που ζουν με το σκοπό της φλογέρας
Και ο φόβος των κατακτητών για τη μνήμη


Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Το τέλος του Σεπτέμβρη
Μια γυναίκα που ανθίζει μετά τα σαράντα
Η ώρα του ήλιου στη φυλακή
Σύννεφα που σχηματίζουν πελώριες μορφές
Τα συνθήματα του λαού για κείνους που φεύγουν γελαστοί
και ο φόβος στα μάτια των τυράννων

Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις
Σε αυτή τη γη, την κόρη της γης
τη μάνα όλων των ξεκινημάτων
τη μάνα όλων των τελειωμών
Τη λέγαν Παλαιστίνη
Παλαιστίνη τη λένε ακόμα
Αγαπημένη μου, μου δόθηκε
μου δόθηκε η ζωή γιατί σε αγαπώ

Διαβάστε περισσότερα...