Χιλιάδες κόσμου ανταπροκρίθηκαν στο "ανώνυμο" κάλεσμα των bloggers μέσω e-mail και κινητών τηλεφώνων σε ολόκληρη τη χώρα. Η μεγαλύτερη συνάντηση έγινε στην Αθήνα στο Συνταγμα αλλα και σε άλλες μεγάλες πόλεις όπως στη Θεσσαλονίκη στον Λευκό Πύργο, στο Ηράκλειο στην Πλατεία Ελευθερίας. Στην πόλη της Κοζάνης υπήρξε κινητοποίηση στην Πλατεία Νίκης. Ολοι μαυροντυμένοι χωρις πανό και συνθήματα θέλησαν να δειξουν με τη σιωπή τους την αγανάκτηση για την τέραστια οικολογική καταστροφή στη χώρα μας.
Αυτή η κίνηση δείχνει την θέληση και την διάθεση που έχουν οι bloggers για αλλαγή. Την ανάγκη που έχει η ιδια η κοινωνία.
Επίσης φαίνεται η δύναμη που αποκτά ολοένα και περισσότερο το διαδίκτυο και γίνεται πραγματικά ένα εργαλείο επικοινωνίας και δραστηριοποίησης κάθε πολίτη. Μέσα απο το διαδίκτυο δεν αποκλείεται κανένας και τίποτα. Αυτή είναι η δύναμη του και η αδυναμία του. Πάντως αρχίζει και στη χώρα μας να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και αυτό δείχνει πως οι πολίτες κάθε αλλο απο νωθροί δεν είναι.

Μερικές φωτογραφίες που τράβηξε η φίλη μου η Λία στο Σύνταγμα στην Αθήνα (μακάρι να μπορούσα να ήμουν και εγώ εκεί):




Διαβάστε περισσότερα...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αποστολέας του email είναι φίλος, εθελοντής δασοπυροσβέστης, και
το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν από τους συναδέλφους
του!

21/8/2007

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς
πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο
«Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."

Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη
λογική της δημοσιογραφίας..

Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα
ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι
που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο
κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν
παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο
και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες
φλόγες να μας ζώνουν από παντού
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας
όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας
γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε
όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη,
Θα ήθελα να τους ξεχάσω
όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε
επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω
όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε
και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν
εκτεθειμένους στις φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε
τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας
δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν


Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που
μας περιτριγύρισαν
Μα δεν θα ξεχάσω
τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη
για αυτούς περιοχή
Μα δεν θα ξεχάσω
όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να
χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και
κοροιδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ,
για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω
οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500
μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα
αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν
μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά
και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.

Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη
για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι
οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες;
πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω;
πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να
δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα
πνευμόνια μου...

Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι...

Διαβάστε περισσότερα...

Το θέμα δεν είναι ποιος βάζει τις φωτιές αυτή τη στιγμή αλλα πως θα αντιμετωπιστούν. Δεν μπορεί εν έτη 2007 να έχουμε 60 νεκρούς. Είναι τραγικό. Σαφώς και υπάρχουν ευθύνες και σε πολιτικό επίπεδο, το ζήτημα όμως τώρα είναι να σταματήσουμε αυτό το χαμό, έπειτα να δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε αυτους τους ανθρώπους που χάσανε την περιουσία τους και μετά να αποδωθούν οι ευθύνες.
Η κυβέρνηση δεν αντέδρασε όπως έπρεπε και ο συντονισμός ήταν ανύπαρκτος. Έτσι χάθηκαν ζωές. Και παλαιότερα ειχαμε μεγάλες πυρκαγιές οι οποίες όμως δεν δημιουργησαν αυτά τα προβλήματα.
Σε αυτά που χάθηκαν περαν των ψυχών οι οποίες δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω, ήταν και περιουσίες όπως σπίτια τα οποία κάποιοι τα φτιάξανε με κόπο αλλα δεν είναι μόνο αυτό. Πολλοί απο αυτούς τους κατοίκους ζούσαν απο την καλλιεργεια. Ήταν αγρότες και είδαν μπροστά στα μάτια τους τον μόνο τρόπο με τον οποίο βγάζουνε τα προς το ζήν να γίνετε στάχτη !!! Οι κτηνοτρόφοι χάσανε τα ζώα τους. Αυτοί οι άνθρωποι πως θα ζήσουν; Αυτό είναι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί άμεσα.
Τώρα ήρθε η ώρα να δείξει το κράτος την πρόνοια σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, και που το έχουν ανάγκη απο την ολιγωρία της κυβέρνησης.
Ας ελπίσουμε να μην τους ξεχάσουν, αλλα και εμεις σαν ενεργοί πολίτες θα κάνουμε ότι μπορούμε για να απαλύνουμε τον πόνο τους.
Διαβάστε περισσότερα...

Εδώ και ένα μήνα περίπου ο Πρωθυπουργός της χώρας μαζί με τους υπουργούς του ξεκίνησαν ένα μαραθώνιο παροχολογίας. Εγώ διερωτώμαι τι προσπαθούν να δείξουν με αυτό. Η απάντηση είναι απλή, από τη στιγμή που δεν μπόρεσαν αυτά τα τρεισήμισι χρόνια να κάνουν κάτι παρά να κόβουν τις κορδέλες των έργων που έγιναν από την προηγούμενη κυβέρνηση και να δυσχεραίνουν συνεχώς τη θέση των χαμηλών εισοδηματικών τάξεων, αποφάσισε πως οι εκλογές πρέπει να γίνουν γρήγορα. Το θέμα ήταν όμως πως δεν μπορούσαν να πουν ότι φτιάξανε κάτι. Έτσι κατέφυγαν στο γνωστό τρόπο που έχει η δεξιά του δούναι και λαβείν. Με λίγα λόγια στο ρουσφέτι.

Εγκλωβίζοντας τον λαό και υποσχόμενοι ξανά τα ίδια με το 2004 προσπαθούν να κερδίσουν. Αυτή η "κυβέρνηση της αντιπολίτευσης" ζητάει ξανά την ψήφο του λαού !!! Έπρεπε να ντρέπονται για όλα αυτά που κάνανε και αντί αυτού συνεχίζουν να ψεύδονται και να λένε πως θα είναι και πάλι κυβέρνηση.

Αυτοί δεν πρέπει να γίνουν ξανά κυβέρνηση !!!

Διαβάστε περισσότερα...

Διαβάστε περισσότερα...

Κανένας δεν μπορεί να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης, τη δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού, γιατί

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Εμείς είμαστε μέρος τους, μέρος της Φύσης...

Ό,τι πιο όμορφο, ό,τι πιο ανθρώπινο, ό,τι πιο αληθινό διάβασα τα τελευταία 20 χρόνια, γράφτηκε από έναν «άγριο» κάπου στα 1855…




Κάποια από εκείνες τις χρονιές, ο 14ος πρόεδρος των Η.Π.Α. Φραγκλίνος Πιρς έλαβε στον Λευκό Οίκο την –ανορθόγραφη- επιστολή που του έστελνε ο αρχηγός των Ινδιάνων Σιάτλ. Ο Ινδιάνος απαντούσε με το γράμμα του στην «απαίτηση» της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Η.Π.Α., να αγοράσει τα εδάφη στα οποία ζούσε τότε η φυλή του.

Διαβάστε τα κυριότερα αποσπάσματα της εισαγωγής της επιστολής μόνο…

«Ο μεγάλος αρχηγός της Ουάσιγκτον στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Μας στέλνει ακόμα λόγια φιλίας και καλής θέλησης. Καλοσύνη του, αν και ξέρουμε πως δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας. Την πρότασή του, πάντως θα τη σκεφτούμε καλά, επειδή ξέρουμε πως αν δεν δεχτούμε, θα εμφανιστεί ο λευκός με όπλα και θ’ αρπάξει τη γη μας.

Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή ν’ αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Αυτό είναι ξένο στις συνήθειές μας. Όταν η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού δεν μας ανήκουν, πώς έρχεστε τώρα και ζητάτε να σας τα πουλήσουμε;

Είμαστε κομμάτι της γης. Καθετί πάνω στη γη είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα, κάθε καταχνιά μέσα στα σκοτεινά δάση, κάθε ξέφωτο και κάθε έντομο είναι ιερό στο νου και τις παραδόσεις του λαού μου.

Είμαστε κομμάτι της γης. Οι απότομες κορφές, τα καρπερά λιβάδια και η ζεστασιά του ανθρώπινου κορμιού, ανήκουν όλα στην ίδια οικογένεια. Καταλαβαίνει, λοιπόν, τι μας ζητά ο μεγάλος αρχηγός της Ουάσιγκτον στέλνοντας το μήνυμα του να αγοράσει τη γη μας;

Θα σκεφτούμε την πρότασή σας. Μόνο που δεν θα ’ναι για μας εύκολη απόφαση, επειδή αυτή η γη για μας είναι ιερή. Βρίσκουμε ευχαρίστηση στα δάση. Ίσως να μην το καταλαβαίνετε, γιατί οι συνήθειές μας είναι διαφορετικές από τις δικές σας.

Το κρυστάλλινο νερό στα ρυάκια και τα ποτάμια, μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό είναι η φωνή τους.

Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, σβήνουν τη δίψα μας, μεταφέρουν τα καγιάκ μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, μη ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέλφια όλων μας.

Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Γι αυτόν όλοι οι τόποι της γης είναι ίδιοι, αφού φέρεται σαν ένα ξένο που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη, όλα όσα του χρειάζονται. Η γη δεν είναι σύντροφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον νικήσει κι, αφού τον νικήσει πηγαίνει παραπέρα.

Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί από τους δικούς σας. Η όψη που παρουσιάζουν οι πόλεις σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο σαματάς ταράζει τα’ αφτιά μας. Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει, επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.

Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη γωνιά. Πουθενά δεν βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά για να σταθείς και ν’ ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη ή το βουητό που κάνουν τα έντομα όταν πεταρίζουν. Μα τι μένει από τη ζωή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα που βγάνει το νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων τη νύχτα ολόγυρα από μια μικρή λίμνη;

Είμαι ερυθρόδερμος και δεν σας καταλαβαίνω.

Ο Ινδιάνος προτιμά το απαλόηχο αγέρι που περιπλανιέται πάνω από την επιφάνεια της λίμνης, λαγαρισμένο από τη βροχή του καταμεσήμερου.

Ο αγέρας είναι ακριβός για τον ερυθρόδερμο, γιατί όλα τον μοιράζονται με την ίδια πνοή: τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος. Ο λευκός δεν φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει. Σαν τον άρρωστο που χαροπαλεύει για καιρό και του έχει εξασθενίσει η όσφρηση. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, μην ξεχάσετε πως ο αέρας είναι ακριβός, μερίζει το πνεύμα του σε κάθε ζωντανή ύπαρξη και τη συντηρεί.

Όλα συνδέονται αναμεταξύ τους.

Τι θα ήταν αλήθεια ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Ό,τι συμβαίνει στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο. Ό,τι κακό βρει τη γη, το ίδιο κακό θα βρει και τους γιους και της θυγατέρες της γης. Το ’χουμε καταλάβει πως η γη δεν ανήκει στους ανθρώπους, αλλά ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κι ακόμα πω εμείς δεν δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής, αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό, αυτή θα έχει συνέπειες και σε μας του ίδιους.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή.

Τι θέλει ν’ αγοράσει ο λευκός; Γίνεται ν’ αγοράσει κανείς τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης ή τη γρηγοράδα της αντιλόπης; Πώς μπορούμε να σας πουλήσουμε τέτοια πράγματα;

Θα κάνετε, λοιπόν, τη γη ό,τι θέλετε, επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό; Τη στιγμή που δεν μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού, γιατί επιμένετε να τα αγοράσετε;

Ο λευκός έχοντας περιστασιακά τη δύναμη στα χέρια του, θαρρεί πως μπορεί να γίνει το Μεγάλο Πνεύμα, στο οποίο ανήκει η γη. Πώς μπορεί όμως ένας άνθρωπος να κατέχει τη μητέρα του;

Όταν όλοι οι βίσωνες σφαχτούν και τα άγρια άλογα μερώσουν, όταν και η πιο κρυφή γωνιά του δάσους γιομίσει με το ανθρώπινο χνώτο και η θέα των φουντωμένων λόφων κηλιδωθεί από τα καλώδια του τηλέγραφου, τότε δεν θα υπάρχει πια ρουμάνι κι ο αητός θα ’χει χαθεί. Αυτό θα ’ναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.

Ο θεός σας σας πρόσφερε κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και τους ερυθρόδερμους για ένα ιδιαίτερο λόγο. Όμως αυτός ο λόγος είναι για μας ένα αίνιγμα. Ίσως να μπορούσαμε να το μαντέψουμε, αν γνωρίζαμε, τι ονειρεύεται ο λευκός, ποιες προσδοκίες περιγράφει στα παιδιά του τις μεγάλες χειμωνιάτικες νύχτες και ποια οράματα φλογίζουν τη φαντασία του.

Είμαστε όμως άγριοι. Τα όνειρα του λευκού μας είναι άγνωστα. Έτσι, θ’ ακολουθήσουμε το δικό μας δρόμο».



Διαβάστε περισσότερα...

Η νέα άυξηση των οικιακών τιμολογίων απο 2,6% μέχρι 3,8 % είναι η δεύτερη συνεχής μέσα σε ένα χρόνο. Το προνόμιο που είχαν οι αγρότες και οι πολύτεκνοι δεν υπάρχουν πια !!! Η κυβέρνηση συνεχίζει αν πλήττει τις χαμηλα εισοδηματικές τάξεις, ευνοόντας τους λίγους.

Το πρόβλημα είναι πως ενώ τα τιμολόγια της Δ.Ε.Η. αυξήθηκαν δύο φορές μέσα σε ένα χρόνο, οι προσλήψεις προσωπικού στο Ν.Κοζάνης είναι ανύπαρκτες. Οι εργολάβοι "αλωνίζουν" στα ορυχεία και ενώ εδώ και πολύ καιρό υπάρχει η ανάγκη πρόσληψης προσωπικού (για 2.500 άτομα μιλούν τα συνδικάτα) δεν γίνεται τίποτα. Αντιθέτως, αφήνουν την περιοχή μας και δεν την περιλαμβάνουν στις περιοχές με τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας! Που; Στο νομό που τόσα χρόνια ήταν και είναι το ενεργειακό κέντρο της χώρας. Στο νομό, που εξαιτίας της Δ.Ε.Η. , έχει τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση. Αλλα πάντα έτσι ήταν η δεξιά, αχάριστη.

Με αυτή τους τη στάση δείχνουν την πολιτική τους. Δείχνουν πόσο τους ενδιαφέρει για τους εργαζομένους και την ανεργία, μιας και ο νομός Κοζάνης είναι απο τους πρώτους νομούς στη χώρα με τον υψηλότερο δείκτη ανεργίας κυρίως νέων και γυναικών. Απο τη στιγμή που δεν είναι "αναγκαίος" γι αυτους, δεν τον δίνουν και σημασία. Πήραν ότι μπορούσαν να πάρουν και τώρα τέλος. Αυτό το είδαμε και με την μετεγκατάσταση του οικισμού Ακρινής που βρίσκεται πραγματικά μέσα στο ορυχείο και έχει ζητήσει μια απάντηση απο την κυβέρνηση για την μετεγκατάσταση του οικισμού όπως έχει γίνει και με πολλούς άλλους. Οι δεσμεύσεις του Περιφεριάρχη ήταν ψεύτικες και χωρίς αντίκρυσμα αφού άλλα έλεγε αυτός και άλλα η κυβέρνηση της ΝΔ. (Να σημειωθεί πως ο Περιφεριάρχης διορίζεται απο την κυβέρνηση)

Το μόνο που ξέρουν είναι να παίρνουν και να μην δίνουν τίποτα. Αυτός όμως που θα κρίνει θα είναι ο λαός στης ερχόμενες εκλογές. Διαβάστε περισσότερα...