Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Βιβλιο επισκεπτων
SOCIAL NETWORK
Εγγραφή στο
Αναρτήσεις
Σχόλια
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Τρίτη, Ιουνίου 22, 2010 | 
Αναρτήθηκε από
Δημήτρης Ζιούζιος
Δικαίωμα στην Εργασία, Δικαίωμα στην Ασφάλεια, Δικαίωμα στη Ζωή.
Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε, από την πρώτη στιγμή, επισημάνει την ιστορικότητα της συγκυρίας για την Πατρίδα μας, την ιστορική ευθύνη της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των Προοδευτικών Δυνάμεων, να βγάλουν την Ελλάδα από την Κρίση και να αποτρέψουν τη χρεοκοπία της Χώρας.
Μια Κρίση, που στο εσωτερικό, έφερε τη σφραγίδα της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, την περίοδο 2004-2009. Τα αποτελέσματα της ήταν ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός και η εκτεταμένη διαφθορά, σε συνδυασμό με αντιλαϊκές πολιτικές, ενθάρρυνση κάθε ασυδοσίας και μεγέθυνση του πελατειακού κράτους.
Παράλληλα επισημαίναμε τα καθήκοντα της Ελληνικής Κυβέρνησης:
• για δίκαιη κατανομή των βαρών και θυσιών
• για προσωρινό χαρακτήρα των δυσμενών μέτρων
• για αλλαγές που δεν θα οδηγούν σε μόνιμη αναθεώρηση του κοινωνικού κράτους
• για μεταρρυθμίσεις που θα εμπεδώνουν την Αξιοκρατία και τη Διαφάνεια
• για να εμφυσήσει Ελπίδα και Όραμα στη Νέα Γενιά, με απτές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις
Η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, και η υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, προκειμένου να αποφευχθεί η Χρεοκοπία της χώρας, έδωσε μια άλλη διάσταση στην πορεία της Ελλάδας.
Μια πορεία πλέον πιο δύσκολη, που απαιτούσε συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την Κρίση και την Επιτήρηση καθώς και αλλαγή νοοτροπίας, μιας νέα συλλογική και ατομική αυτογνωσία . Έθετε όμως πιο επιτακτική την ανάγκη της Κοινωνικής Συνοχής και Δικαιοσύνης. Έθετε πιο επιτακτική την ανάγκη να καταστρωθεί από την Πολιτική Ηγεσία, τις Δυνάμεις της Εργασίας, τη Νέα Γενιά και τις Παραγωγικές Δυνάμεις ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο, ένα Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης.
Η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, δεν στερούσε ούτε στερεί, από τη δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., πολιτικών δυνατοτήτων, πρωτοβουλιών και κινήσεων, σε αυτό που της ανατέθηκε, με ισχυρή λαϊκή εντολή, τη διακυβέρνηση του τόπου.
Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε τις εξελίξεις, σχετικά με τις αλλαγές, που προωθεί το Υπουργείο Εργασίας στα θέματα του Ασφαλιστικού και των Εργασιακών σχέσεων.
Αλλαγές επώδυνες, που σηματοδοτούν αφαίρεση δικαιωμάτων πολλών δεκαετιών και υποβαθμίζουν το βιοτικό μας επίπεδο.
Αλλαγές που συνιστούν ετεροβαρείς ρυθμίσεις, κυρίως για τη Νέα Γενιά της Ελλάδας. Η Νέα Γενιά βλέπει να δυσχεραίνεται τόσο η εύρεση εργασίας όσο και η διατήρηση της θέσης εργασίας. Βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια, την εργοδοτική αυθαιρεσία και την έλλειψη προοπτικής Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο Νέος άνθρωπος νιώθει αδυναμία να χτίσει τη ζωή του με ασφάλεια και αισιοδοξία για το μέλλον.
Οι ειδικότερες ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό (αύξηση ορίων ηλικίας, αύξηση χρόνου εργασίας για συνταξιοδότηση κτλ) και τις Εργασιακές σχέσεις (περαιτέρω ελαστικοποίηση, νέο πλαίσιο απολύσεων, διάρρηξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων, υποβάθμιση της Διαιτησίας, μείωση των ελάχιστων ορίων προστασίας κτλ), γεννούν μια σειρά εύλογων ανησυχιών:
1. Οι αλλαγές, που προωθούνται με το Προεδρικό Διάταγμα του Υπουργείου Εργασίας, και πλήττουν, αναμφίβολα, τα δικαιώματα της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων ανθρώπων και των εργαζόμενων, είναι αναγκαία συνθήκη για να διαμορφωθεί ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον στη χώρα; Ή ενισχύουν, αντίθετα, την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, σε ένα ήδη επιβαρημένο εργασιακό περιβάλλον στη χώρα μας
2. Ποιο είναι το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της Χώρας, ώστε να ελπίζουμε ότι θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης, και πώς διανέμονται δίκαια τα βάρη για την υλοποίησή του;
3. Επειδή δημιουργείται σύγχυση από τις δηλώσεις της Ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας, προκύπτει το εύλογο ερώτημα, αν όλα αυτά που θεσμοθετούνται προβλέπονται στο μνημόνιο που υπέγραψε η Ελληνική Κυβέρνηση με το ΔΝΤ και την Ε.Ε., ή υπάρχουν δυνατότητες άλλων πολιτικών επίλογών.
Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί πίστη μας, χωρίς να αρνούμαστε την ανάγκη παρεμβάσεων στο Ασφαλιστικό, στην κατεύθυνση της εξεύρεσης πόρων ενίσχυσης του Ασφαλιστικού Συστήματος και όχι στην κατεύθυνση περικοπής των συντάξεων, ότι τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα συμβάλλουν ήδη στην προσπάθεια για μία νέα Ελλάδα.
Πολλά από τα μέτρα που έχουν ληφθεί και θίγουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, πρέπει να έχουν προσωρινό χαρακτήρα.
Τέλος. η υπέρβαση της κρίσης, θα γίνει πραγματικότητα, όχι μόνο εξασφαλίζοντας δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά κυρίως την κοινωνική συνοχή. Αυτό, προϋποθέτει την ύπαρξη και την υλοποίηση ενός παραγωγικού ανθρωποκεντρικού αναπτυξιακού σχεδίου της Χώρας, που θα συμφωνηθεί από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων. Ενός σχεδίου που θα διασφαλίζει δίκαιη κατανομή των βαρών για την υλοποίησή του και κατ επέκταση και των ωφελειών που θα προκύψουν από την επιτυχία του.
Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι Νέοι Σοσιαλιστές, θα είμαστε ειρηνικά συμμέτοχοι σε κάθε κοινωνική διεργασία αλλά και σε κάθε κοινωνική κινητοποίηση, στέλνοντας επιπλέον το μήνυμα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι απαιτείται ένας άλλος δρόμος για την υπέρβαση της Κρίσης.
Ένας δρόμος κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης, ευημερίας και δίκαιης κατανομής των βαρών και του πλούτου, αλληλεγγύης, ευημερίας και ασφάλειας. Ένας δρόμος υπέρ της Ευρώπης των λαών και όχι της Ευρώπης των οικονομικών μονοπωλίων.
Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθούμε τις εξελίξεις, σχετικά με τις αλλαγές, που προωθεί το Υπουργείο Εργασίας στα θέματα του Ασφαλιστικού και των Εργασιακών σχέσεων.
Αλλαγές επώδυνες, που σηματοδοτούν αφαίρεση δικαιωμάτων πολλών δεκαετιών και υποβαθμίζουν το βιοτικό μας επίπεδο.
Αλλαγές που συνιστούν ετεροβαρείς ρυθμίσεις, κυρίως για τη Νέα Γενιά της Ελλάδας. Η Νέα Γενιά βλέπει να δυσχεραίνεται τόσο η εύρεση εργασίας όσο και η διατήρηση της θέσης εργασίας. Βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια, την εργοδοτική αυθαιρεσία και την έλλειψη προοπτικής Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο Νέος άνθρωπος νιώθει αδυναμία να χτίσει τη ζωή του με ασφάλεια και αισιοδοξία για το μέλλον.
Οι ειδικότερες ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό (αύξηση ορίων ηλικίας, αύξηση χρόνου εργασίας για συνταξιοδότηση κτλ) και τις Εργασιακές σχέσεις (περαιτέρω ελαστικοποίηση, νέο πλαίσιο απολύσεων, διάρρηξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων, υποβάθμιση της Διαιτησίας, μείωση των ελάχιστων ορίων προστασίας κτλ), γεννούν μια σειρά εύλογων ανησυχιών:
1. Οι αλλαγές, που προωθούνται με το Προεδρικό Διάταγμα του Υπουργείου Εργασίας, και πλήττουν, αναμφίβολα, τα δικαιώματα της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων ανθρώπων και των εργαζόμενων, είναι αναγκαία συνθήκη για να διαμορφωθεί ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον στη χώρα; Ή ενισχύουν, αντίθετα, την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία, σε ένα ήδη επιβαρημένο εργασιακό περιβάλλον στη χώρα μας
2. Ποιο είναι το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της Χώρας, ώστε να ελπίζουμε ότι θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης, και πώς διανέμονται δίκαια τα βάρη για την υλοποίησή του;
3. Επειδή δημιουργείται σύγχυση από τις δηλώσεις της Ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας, προκύπτει το εύλογο ερώτημα, αν όλα αυτά που θεσμοθετούνται προβλέπονται στο μνημόνιο που υπέγραψε η Ελληνική Κυβέρνηση με το ΔΝΤ και την Ε.Ε., ή υπάρχουν δυνατότητες άλλων πολιτικών επίλογών.
Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί πίστη μας, χωρίς να αρνούμαστε την ανάγκη παρεμβάσεων στο Ασφαλιστικό, στην κατεύθυνση της εξεύρεσης πόρων ενίσχυσης του Ασφαλιστικού Συστήματος και όχι στην κατεύθυνση περικοπής των συντάξεων, ότι τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα συμβάλλουν ήδη στην προσπάθεια για μία νέα Ελλάδα.
Πολλά από τα μέτρα που έχουν ληφθεί και θίγουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, πρέπει να έχουν προσωρινό χαρακτήρα.
Τέλος. η υπέρβαση της κρίσης, θα γίνει πραγματικότητα, όχι μόνο εξασφαλίζοντας δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά κυρίως την κοινωνική συνοχή. Αυτό, προϋποθέτει την ύπαρξη και την υλοποίηση ενός παραγωγικού ανθρωποκεντρικού αναπτυξιακού σχεδίου της Χώρας, που θα συμφωνηθεί από το σύνολο των κοινωνικών εταίρων. Ενός σχεδίου που θα διασφαλίζει δίκαιη κατανομή των βαρών για την υλοποίησή του και κατ επέκταση και των ωφελειών που θα προκύψουν από την επιτυχία του.
Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι Νέοι Σοσιαλιστές, θα είμαστε ειρηνικά συμμέτοχοι σε κάθε κοινωνική διεργασία αλλά και σε κάθε κοινωνική κινητοποίηση, στέλνοντας επιπλέον το μήνυμα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι απαιτείται ένας άλλος δρόμος για την υπέρβαση της Κρίσης.
Ένας δρόμος κοινωνικής συνοχής και δικαιοσύνης, ευημερίας και δίκαιης κατανομής των βαρών και του πλούτου, αλληλεγγύης, ευημερίας και ασφάλειας. Ένας δρόμος υπέρ της Ευρώπης των λαών και όχι της Ευρώπης των οικονομικών μονοπωλίων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Τι ρε παιδιά ακόμα υπάρχει η νεολαία ΠΑΣΟΚ?
Δεν το διαλύσατε ακόμα?
Τι μαζεύεστε και κάνετε?Παίζετε τις κουμπάρες?
Αφού ότι και να πείτε οι από πάνω σας ψήφισαν το μνημόνιο...
Άντε να το διαλύεται σιγά-σιγά γιατί είστε νέοι άνθρωποι και πρέπει επιτέλους να ανοίξετε τα ματάκια σας να δείτε ότι πια δεν υπάρχουν κόμματα,μόνο πλούσιοι και φτωχοί.
Ποιός είπε οτι δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί; Ειδικά μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε, οπου η διαφορά αμβλύνεται ακόμη περισσότερο. Οι νέοι πρέπει να είναι ενεργοί πολίτες, να έχουν άποψη και να μάχονται για τα πιστεύω τους.
Οι νέοι είναι αυτοί που μπόρουν να φέρουν την αλλαγή. Συμφωνα όμως με τα λεγόμενα σου δεν θα πρέπει καν να ασχοληθούν με την πολιτική.
Και ποίο το νόημα να βγάζετε ανακοινώνεις όταν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα?
Όταν είσαι μαντρωμένος και τους ψηφίζεις θα περάσουν και το ασφαλιστικό και το εργασιακό σφάξιμο για εμάς τους νέους.
Η παρέμβασή σας για να έχει νόημα θα έπρεπε να συνοδεύεται με την κατάθεση των κομματικών σας ταυτοτήτων,αλλιώς είστε συνυπεύθυνοι για τους 2 νόμους που θα περάσουν.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ νωρίς να χωνέψεις το δούλεμα που έφαγες από τον Γιώργο όμως πιστεύω οι μη βολεμένοι από εσάς μέχρι τέλος του χρόνου θα ανοίξετε τα μάτια σας.
Είμαστε υπόλογοι τόσο για τα όσα πράττουμε αλλα και για όσα δεν πράττουμε. Η αποχή δεν αποτελεί λύση.
Ποια αποχή? Σου μιλάω για συμμετοχή αλλά από την αντίπερα όχθη,με πορείες και διαμαρτυρίες.
Με συμμετοχή με τους νέους αυτούς που τους ενδιαφέρει να πάνε για δουλειά και να υπάρχει δουλειά,να υπάρχει μισθός αξιοπρεπής και σύνταξη κάποια στιγμή σε αυτή την ζωή,που τους ενδιαφέρει τα λεφτά από τον Ελληνικό λαό να μην καταλήγουν στις τσέπες ξένων τραπεζιτών(αν δεν καταλήξουν στις τσέπες Ελλήνων κλεφτών-βουλευτάδων).
Μην μου πεις πως συμφωνείς και εσύ με αυτά,γιατί φίλε μου δεν χωράνε 2 καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη ότι και να κάνεις.
Και ποιος σου είπε πως κανείς που ανήκει σε κάποιο πολιτικό χώρο δεν μπορεί να εκφραστεί αντίθετα στην κυβέρνηση ακόμη και εαν είναι στην εξουσία το κόμμα που επέλεξε και στήριξε; Γιατι, δεν μπορεί κάποιος που συμμετέχει ενεργά σε κάποιο πολιτικό κόμμα να έχει τις αντιρρήσεις του;
Τι είδους αντίθεση?
Σαν αυτή του προέδρου του ΠΑΣΟΚΟΥ και μελλοντικού βουλευτή της ΓΣΕΕ?
Που πήγαινε στον εισαγγελέα τους εργαζόμενους στα stage?(συμφωνείς ή διαφωνείς με την διαδικασία ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας των εργαζομένων έπρεπε να τηρήσει τουλάχιστον ουδέτερη στάση στην στοχοποίηση των όποιων εργαζομένων).
Ή όπως τώρα που περνάνε τα πιο αντιλαϊκά μέτρα ever και η ΠΑΣΟΚικές ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κάνουν μία πορεία τον μήνα και αυτές σε όταν πια έχουν περάσει οι νόμοι.
Αυτό φίλε μου δεν είναι αντίθεση υποκρισία είναι..
Δημοσίευση σχολίου